Carrie Cai, Araştırmacı ve Dansçı

Merhaba, benim adım Carrie Cai!

Ben MIT'de dil eğitimi ve çevrimiçi eğitimde insan-bilgisayar arayüzlerinde uzmanlaşan bir bilgisayar bilimi lisansüstü öğrencisiyim. Araştırma döngüsünde nerede yer aldığıma bağlı olarak, genelde interaktif sistemler ve prototipler kodlar, insanların dil öğrenmesine nasıl yardım edeceğim konusunda beyin fırtınası yaparım, veya verileri toplar ve analiz ederim.

Geçtiğimiz yıl, Tetris'in konuşma tanımasıyla geliştirdim, böylece öğreniciler Tetris oynarken yabancı dilde sözcük alıştırması da yapabiliyordu. Bloğu döndürme için, oyuncu önce bloktaki resim için doğru sözcüğü söylemelidir. Daha fazla bilgi edinmek için burayı okuyabilirsiniz ve aşağıda bir video demo izleyebilirsiniz!

İnsanların yoğun günlerindeki bekleme zamanlarını kullanarak, öğrenmelerine yardımcı olmanın yeni yollarını arıyorum, otobüs durağında, reklam aralarında, durmuş konuşmaların ortasında, veya bir futbol maçının az ilginç kısımlarında. Kişilere zaten beklemekle geçirdikleri zaman zarfında, öğrenmeleri için bir ısırıklık öğeler vermekle, öğrenmenin daha az zaman alıcı ve günlük hayatın ritmine daha entegre olarak algılanacağını umuyorum.

Üniversite bittikten çok sonrasında, 23 yaşına kadar kod yazmayı bilmiyordum. Bilgisayarlara karşı hiçbir ilgim yoktu, ve her zaman insan davranışına ilgi duymuştum, o nedenle üniversitede psikoloji, dilbilimi, ve eğitimden oluşan bir disiplinler arası karışım okudum. Satış ve İK'de çalıştığım üniversite sonrası ilk işimde, programlama öğrenmeye heveslendim, çünkü sürekli yeni fikirler buluyordum, ama özellikler eklemeleri veya hata düzeltmeleri için mühendislere veya başka ekiplere muhtaç kalıyordum. Sonunda okula geri döndüm ve yaklaşık bir yıl boyunca, lisans öğrencilerinin yanında temel bilgisayar bilimi dersleri aldım. İlk birkaç hafta içinde, özyineleme hakkında öğrenmeye kendimi kaptırdım, ve programlamanın mini-zeka oyunlarıyla ne kadar benzerlik gösterdiğinin farkına vararak şaşırdım. Bir lisans programına kayıtlı olmasam da, bir üniversite kampüsü bir sürü kapı açabilir! Sadece çocuklukta dil öğrenimi için diyalog sistemleriyl ilgili bir araştırma projesine katılmakla kalmadım, ayrıca başka öğrencilere programlama öğretmeye başladım. Sonunda bilgisayar biliminde doktora programlarına başvurdum ve sınırlı geçmişime rağmen kabul edildiğim için çok mutlu oldum.

23 yaşında BB derslerimin ilk gününe geri döndüğümde, üniversite birinci sınıf öğrencileriyle dolu bir odada oturduğumu ve Unix terminalinin görüntüsünden çok korktuğumu hatırlıyorum. Bazen BB'ye geçmekle imkansız bir şeye girip girmediğimi sorgulardım. Neyse ki, benimle projeler ve problem setlerinde benimle çalışan akranlarımın, zamanında fırsatlarla benimle risk alan rehberlerimin, ve yolun ortasında kariyer değiştirdiğimde bile benim başaracağıma inanan ailemin desteğine sahiptim.

Programlama öğrenmenin en mutluluk verici kısmı, hala psikoloji ve eğitimdeki eski ilgimi yenileyebilirim, ama artık bu fikirleri kodla hayata geçirebilir, insan davranışını nasıl etkilediklerini değerlendirebilir, ve bunları başkalarıyla paylaşabilirim!

Her tür dansı, özellikle de füzyonu çok severim. Ayrıca eğlence olarak, doğaçlama piyano çalmaktan hoşlanırım. Bu yıl lisansüstü yatakhanemin Sanat Başkanı olarak, doğaçlama tiyatrodan, swing dansı ve tablo yapmaya, öğrencilerin değişik sanat formlarını öğrenmeleri için birkaç olay organize ettim. Programlama veya araştırma yapmadığım zamanlarda, genelde dans ediyorum veya doğaçlama müzik arası veriyorum.

Kodlamayı öğrenmek için asla geç değildir! Ancak, şunu bilin ki, kodlama nihai hedef değil, daha çok bir yoldur.