Değerli Taş Oyma Sanatı

Değerli taş oyma işlemi antik dönemde nasıl yapılıyorsa şimdi de öyle yapılıyor. Sadece modern aletler biraz daha farklı. Her şey doğru taşı bulmakla başlıyor. Burada usta akikten bir parça yontuyor Projeye uygun renk ve katmanı seçiyor. Taşı kestikten sonra, oyma işlemini de düşünerek, kabaca istenilen şekilden biraz daha büyük olacak biçimde zımparalıyor. Taşı soğutmak, aşırı ısınmasını ya da kırılmasını önlemek için sürekli su akıtılıyor. Oymacı, zeytinyağı ve aşındırıcı bir tozdan sulu bir karışım hazırlıyor. Antik dönemde zımpara taşı ya da korindon kullanılıyordu, Günümüzde ise elmas tozu kullanılıyor. Metal delgi bu karışıma batırılarak aşındırıcı partikülleri tutması sağlanıyor. Bunlar küçük parçacıkları aşındırarak taştan koparırlar. Delginin içindeki bakır tanecikleri nedeniyle karışım kahverengiye dönüyor. İçi boş bir uç kullanılarak taşın üzerinde her iki taraftan delik açılıyor. Hafifçe baskı uygulayarak içi çıkarılıyor. Artık taş bir yüzüğe oturtulabilir ya da kolye ucu olarak bir kordona asılabilir. Taşın rengi demir bileşikleri içeren bir solüsyona atılarak koyulaştırılabilir. İşte burda paslanmış çivi bekletilerek yapılmış bir karışım var. Isıtma yöntemiyle de taşın rengi yoğunlaştırılabilir. Farklı şekillendirilmiş aletler, oymacının taşa istediği şekli vermesini sağlıyor Sanatçı taşın arkasına oyacağı şekli kabaca çiziyor. Burada bir skarab ya da böcek çiziyor. Günümüzde oymacılar elektrikli matkap kullanıyorlar. Ancak antik dönemde oymacılar el aletleri kullanıyorlardı. Son aşamalar için tahta ya da deri gibi daha yumuşak maddelerden yapılan aletler kullanılıyor. Aşındırıcı olarak da daha ince partiküller içeren karışımlar kullanılıyor. Sonunda pürüzsüz, cilalı bir yüzey elde ediliyor. Oymacı taşın diğer tarafında sandaletlerini bağlayan genç bir erkek figürü çiziyor. Çizgiler, üzerine karışım sürüldükten sonra görülebilecek kadar belirgin. Yine de bir kısmını görmeden yapıyor. Oymacı matkabın titreşimlerine güvenerek kesip kesmediğini anlıyor. Daha sonra vücut formlarını çeşitli aletlerle kazıyor. Aletler daha ince detaylara geçildikçe küçülüyorlar. Son olarak, oymacı kenarlara dekoratif bir desen yapıyor ve taşa adını yazıyor Bu çalışma Getty koleksiyonundaki, M.Ö. 500 civarı Antik Yunan dönemine ait, Epumenes imzalı bir taşın kopyası.