Scipioların Mezarı ve Scipio Barbatus'un lahiti

Roma Cumhuriyeti döneminin son günleri sosyoekonomik çalkantılara tanık oldu, ve eskiye dayalı bir toplumsal düzen, zengin ama şanlı bir şecereye sahip olmayan yeni gelenlerin tehdidi altına girdi. Patrici sınıfından (bu sosyoekonomik çalkantının tehdit ettiği) Romalı aristokratlar, atalarını Roma devletinin kurucularıyla ilişkilendiriyordu, ve deneyim ve zekalarının doğrultusunda yaşlı ve bilge bir görüntü sergiliyorlardı (bakınız Romalı Patrici Başı).

İmaj ve statü genelde bağlantılı olduğundan, bu aristokratlar statü geliştirmek için görüntüye güvenmiştir. Bu, evlerinin avlusunda parlak aile üyelerinin görüntüsü (adına imajin denen), veya mezar veya başka patronaj projeleri olabilir, ama materyal kültür statü korumada işe yaramaktadır. Geç Cumhuriyetçi dönemde (MÖ 2. yüzyılın sonu ve 1. yüzyıl) değişen bir dünyada statü koruma çabasına dair birçok önemli örneğe şahit oldu.

Cornelii Scipiones en ünlü Romalıların arasındaydı. Ataları birçok zafer kazanmıştı—bunların arasında Lucius Cornelius Scipio Barbatus (ölümü y. Mö 280) ve İkinci Pön Savaşı'nın galibi Publius Cornelius Scipio Africanus'un ( ölümü y. Mö 183) zaferleri de vardır. Roma şehrinin güneyine giden Via Appia boyunca yer alan Cornelii Scipiones'in aile mezarlığı ilk 1614'te yeniden keşfedilmiştir. Kalıntılar Roma'daki Geç Cumhuriyet cenaze kültürüne dair en önemli örnekleri teşkil eder ve parlak bir ailenin değişen bir dünyada imajını korumak için nasıl çalıştığını gösterir.

Scipio Mezarı düzensiz odalar ve mezarlar için bağlantılı koridorlar sağlayan bir yeraltı, kaya mezarıdır(hipoje) (aşağıdaki plan ve iç görünüme bakın).

Mezar MÖ üçüncü yüzyılın ilk yıllarında başlamıştı ve MS birinci yüzyıla kadar kullanılmaya devam etti. MÖ 298'de konsül olarak görev ailenin babası, Lucius Cornelius Scipio Barbatus, mezarın önde gelen sakinidir. Barbatus Latince yazı olan anıtsal bir taş lahitte gömülüdür (aşağıya bakınız). Başka aile üyeleri mezarın başka taraflarında bulunur, birçok durumda bireyleri tanımlayan ve kamusal kariyerlerini belirten yazılarla birlikte.

Mezar önemli bir yolun karşısında olduğundan, daha sonraki aşamalarında süslü bir ön cepheye sahip oldu. Bu ön cephe y. MÖ 150 veya daha sonrasına, ailenin mezarı yenilediği ve genişlettiği zamana aittir. Ön cephenin mimari öğelerine ek olarak, bir geçit törenini gösteren bir fresk—belki de Cornelii Scipiones'in ünlü üyeleri—mezarı süslemektedir.

Barbatus Lahiti

Scipio Barbatus, orijinali günümüzde Vatikan Müzesi'nde bulunan - aşağıdaki görsel, ve doğal halindeki alçı - görsel burada ayrıntılı şekilde oyulmuş bir lahite yerleştirilmiştir. Lahitin ön yüzü Dorik frizlerle dekore edilmiştir, kapağı ise deniz kabuğuna benzeyen sarmal şekillerle süslenmiştir (klasik düzenlerle ilgili bir video izleyin). Antik zamanlardan kalma bir metnin zaman içinde silinip değiştirilmesiyle oluşan ayrıntılı bir mezar yazıtı içerir. Scipio 'lar aile bağlarının korunmasına çok önem verirlerdi ve soylarını ne pahasına olursa olsun korurlardı. Barbatus 'un uzun mezar yazıtında belediye yönetimi kariyerindeki (Barbatus konsül, sansür memuru ve bayındırlık memuru olarak görev yapmıştır) ve askeri başarılarına yer verilmiştir. Barbatus, askeri alanda Lucania bölgesini boyunduruk altına almasının yanı sıra Roma'nın MÖ üçüncü yüzyıldaki Samnites ile gerçekleştirdiği savaşlarda, Samnium'da Taurasia ve Cisauna ele geçirmesiyle de ün salmıştır. (Corpus Inscriptionum Latinarum VI, 1285).

Scipios Mezarı proje statüsünü güçlendirmek ve yansıtmak için görüntülerin kullanılmasını gösteren önemli bir anıttır. Sosyal sıra ve konumu korumak için rekabet sertti, ve Cornelian ailesinin sonraki üyeleri (gens Cornelia), Roma Cumhuriyeti'nin sonundaki çalkantılı dönemde ilgi için mücadele etme sırasında daha ünlü atalarının isimlerini ve itibarını değiş tokuş ediyorlardı.

Metni yazan: Dr. Jeffrey A. Becker

Roman Funerary Rituals (Smarthistory'den İngilizce makale)

Filippo Coarelli, Il sepolcro degli Scipioni a Roma (Rome: Fratelli Palombi, 1988).

Filippo Coarelli, Rome and environs: an archaeological guide, tercüme J. J. Clauss ve D. Harmon (Berkeley: California Üniversitesi Yayınları, 2007).

Janos Fedak, Monumental tombs of the Hellenistic age: a study of selected tombs from the pre-classical to the early imperial era (Toronto: Toronto Üniversitesi Yayınları, 1990).

Harriet Flower, Ancestor Masks and Aristocratic Power in Roman Culture (Oxford: Clarendon Press, 1996).

Peter J. Holliday, The origins of Roman historical commemoration in the visual arts (Cambridge: Cambridge Üniversitesi Yayınları, 2002).

Andrew Wallace-Hadrill, “Housing the Dead: the tomb as house in Roman Italy”, kaynak L. Brink ve D. A. Green (editörler) Commemorating the Dead. Texts and Artifacts in Context (Berlin, New York: de Gruyter) 39-77.