Veristik Erkek Portresi

İmparatorluk döneminden önce, Roma bir Cumhuriyet ve Senato tarafından yönetiliyor. Senato Roma'nın önemli ailelerinin ileri gelenlerinden, yaşlı kişilerden oluşuyor. ve Roma'nın bu dönemdeki en güçlü kişileri bunlar. Yaşları ve tecrübeleri senatoya girmelerinde önemli bir etken. Cumhuriyet döneminde, özellikle de cumhuriyet döneminin sonlarına doğru yapılan eserlerde bunun vurgulanmasına, heykellerde yaş ve tecrübenin yansıtılmasına özen gösterildiğini görüyoruz. Cumhuriyet döneminin son yıllarında yapılmış olan, son derece gerçekçi bir heykele bakıyoruz. Julius Sezar'ın Cumhuriyeti İmparatorluğa dönüştürmesinden hemen önceki dönem bu. Bu tarz heykeller Gerçekçi Büstler olarak adlandırılıyorlar. Gerçeğine sadık kalarak yapılmışlar, ancak gene de tecrübe, bilgelik, yaş konusu biraz abartılmış olabilir. Muhtemelen çok daha büyük bir heykelin parçasıyken buraya getirilmiş olan bir erkek başı görüyoruz. İhramı başını da örtmüş. Gözlerindeki ifadeye bakılırsa dini bir tören sırasındaki hali şekillendirilmiş olmalı. Dudaklarına bakalım, oldukça ince, ağzı sıkıca kapalı. Ağırbaşlı, ciddiyet içinde, gördüğümüz yüz bize otoriteyi çağrıştırıyor. Bu rafta yedi tane büst bulunuyor. Ancak bu büst diğerlerinin arasında hemen göze çarpıyor, Cumhuriyet döneminde gelişen tarzın dışında bir eser bu. Augustus, Roma'nın I. İmparatoru oluyor ve dönemin eserlerinde Antik Yunan dönemi eserlerini örnek alma geleneğini oluşturuyor, ve böylece insan bedeninin ve yüzünün idealleştirilerek canlandırılması eğilimi yerleşiyor. Yani incelediğimiz bu gerçekçi heykel Cumhuriyet döneminin asil ideallerini yansıtan bir dönemden. Daha sonraki dönemlerde İmparatorlar için yapılan eserlerde, idealize edilerek şekillendirildiklerini göreceğiz. Yani eğer portrelerini daha gerçekçi şekilde yaptırıyorlarsa, Roma'nın Cumhuriyet dönemindeki değerlerine daha yakınlar, eğer daha idealleştirilmiş şekilde yaptırıyorlarsa Antik Yunan ekolüne daha çok önem veriyorlar anlamını taşıyor. Yani bir anlamda kullanılan tarz da bir sembol, görsel bir dil. Günümüzde kendimizi nasıl ifade ettiğimizi de düşünelim. Bir dergiyi açtığınızda genç modelleri görüyorsunuz, ideal gözüküyorlar, mükemmeller. Günümüzün görsel kültüründe yaşlılar neredeyse hiç yer almıyorlar. Antik Romalılar bu konuda bizden farklı bir bakış açısına sahiplermiş.