Ana içerik
Konu: I. Dünya Savaşı Öncesi Amerikan Sanatı > Ünite 5
Ders 3: ABD'de Realizm- Bir şehre dönüşmek: 1820'de Brooklyn'de günlük hayat
- John Wesley Jarvis, Kara Şahin ve Oğlu “Dönen Gök Gürültüsü”
- John James Audubon’un “Yabani Hindi” İsimli Tablosu
- Asher B. Durand’ın “Kafadarlar” İsimli Tablosu
- Oy verenlerle yüz yüze: Bingham'ın Ülke Politikacısı Tablosu
- Frederic Church’ün “Virginia’daki Doğal Köprü” İsimli Tablosu
- Şehit mi Katil mi? Hovenden’in “John Brown’un Son Anları” İsimli Eseri
- Amerikan İç Savaşı: Merkezde Yer Alan Özgürlük
- Amerika’yı Onarmak, Kadınlar ve İç Savaş
- Pamuk, Petrol ve Tarihin Ekonomisi
- Winslow Homer’ın “Katır Arabası Sürenler” İsimli Tablosu
- Winslow Homer’ın “Öğretmene Götürülen Ayçiçeği” İsimli Tablosu
- Homer'in "Hayat Çizgisi" (The Life Line) İsimli Eseri
- Homer'in ''Sis Uyarısı'' İsimli Eseri
- Homer'in "Poyraz" İsimli Eseri
- Sınırın Kapatılması ve Kovboyun Çöküşü
© 2024 Khan AcademyKullanım ŞartlarıGizlilik PolitikasıÇerez Politikası
Homer'in "Poyraz" İsimli Eseri
Met müzesi küratörü H. Barbara Weinberg, Winslow Homer’ın Northeaster
isimli tablosunda (1895) gözlemlenen, doğanın gücü hakkında konuşuyor.Bu çalışmayı metmuseum.org adresinde inceleyebilirsiniz.
Eğitmen misiniz? İlgili ders planına buradan ulaşabilirsiniz. Metropolitan Sanat Müzesi'nden daha fazla eğitmen kaynağına ulaşmak için Eğitmen Kaynağı Bulma adresine gidiniz.
. Orijinal video Metropolitan Sanat Müzesi tarafından hazırlanmıştır.Tartışmaya katılmak ister misiniz?
Henüz gönderi yok.
Video açıklaması
Bence Winslow Homer denizi resmeden en iyi ressamlardan biri. Çok az öğe ile çok fazla şey yapabiliyor. Örneğin Maine’in kayalıklarını
köpüklü dalgaları ve gökyüzünü alıyor ve onları doğanın gücünün bir sembolü haline getiriyor. Homer bu eseri ilk olarak 1895’te bitirmiş. Daha sonra bir koleksiyoncuya vermiş,
ve o zaman fotoğrafı çekilmiş. Burada hikaye bitiyor diye düşünebilirsiniz. Ama 1900 senesi civarında Homer resmi geri almış ve onu tekrar boyamış. Önceden taşların üzerinde duran iki adamı resimden çıkarmış. Bu iki adam resme hikayesel bir yön veriyorlardı.
Ama artık yoklar. İlk bakışta çok basit gibi duran bu resim
aslında birçok zenginliği içinde barındırıyor. Denizde sadece deniz yeşili değil, toprak rengi ve sarı renk de var. Gökyüzünde ise, mor ve leylak rengini görebiliyoruz. Soldaki muhteşem su püskürtmesinde beyazlar,
griler, maviler ve eflatunlar var. Ön taraftaki kayalarda ise harika turuncular ve altın renkleri var. Resimde hala fırça izlerini ve hareketlerini belli eden boya izleri var. Muhteşem süslü kıvrımları ve olağanüstü koyu renk boyaları görebiliyoruz. Adeta canlanıp resmin yüzeyine gelen
dalga püskürmesini de görüyoruz. Resmin yüzeyini açıklamaya bu kadar düşkün olması
Homer’ı gerçek bir 20. yüzyıl ressamı yapabilir. Bu resim insanla denizin çatışmasını değil,
denizin, kıyının, gökyüzünün kendini anlatıyor. Bu resim, zamandan ve kişiden bağımsız. Dünya üzerindeki herhangi bir çağdaki
herhangi bir insana bir şeyler hissettirme gücüne sahip. Deniz, tam manasıyla anlayamadığımız
evrensel bir yapı. Onu keşfedebiliriz, derinliklerine girebiliriz
ama hiçbir zaman onun gerçek gücünü anlayamayız. Homer, doğanın bu esrarengiz gücü karşısındaki korkusunu ve ona duyduğu saygıyı daha önce hiçkimsenin yapamadığı kadar başarılı bir şekilde ifade ediyor.