Raffaello'nun "Güzel Bahçivan Kız" İsimli Eseri

Louvre Müzesi'ndeyiz ve Raffaello'nun "Güzel Bahçıvan Kız" adlı eserine bakıyoruz. Genellikle ileri Rönesans'la eşleşen piramit kompozisyon içinde, çocuğu ve küçük Yahya ile beraber tatlı bir Raffaello Madonna'sı. İlginç olan Bakire Meryem'in kutsal bir ortamda bulunmaması hiç kemer görmüyoruz ve tahtı yok, eğer ki bir tahtı olduğunu düşünmek isteseydik bu ancak doğanın tahtı olabilirdi. Güzel bir atmosferde bir taşın üzerinde oturuyor ve arkasında tatlı, yeşil bir doğa uzanıyor. Aşağı, yere baktığımızda bitkileri ve belki de bir su birikintisinin kenarını ve ufak çiçekleri görüyoruz. Beni etkileyen İsa'nın soldaki duruşu, annesinin ayağı üzerinde duruyor, gerçekten annesine bir bağımlılığı gösteriyor ama aynı zamanda artan bir bağımsızlık hissini de temsil ediyor, çünkü annesinin elindeki kitaba uzanıyor ve ona bakıyor. Ve elbette kitabın içeriği onun vefatını,çarmıha gerilişini anlatıyor. Ve Meryem'in bakışları bunun bilgisine sahip olduğunu gösteriyor, çocuğuna sanki henüz bu bilgiyi öğrenmeye hazır olup olmadığından emin değilmiş gibi bakıyor. Sağ koluyla ona sarılıyor ve böylece onu koruyor, sol eli ise bir an tereddüt eder gibi, onun kitabı almasına izin vermekle vermemek arasında kalmış. Aynısı İsa'ya eğilen Yahya için de geçerli, charlotte oldukça zarif bir duruş, sağ dizi üzerine çökmüş, boynunu yana doğru eğmiş, İsa'ya bakıyor. Burada ileri Rönesans'ın zarafetine ve ideal güzelliğine sahibiz. Şimdi de resimdeki bakışlara bakalım. Yahya'yla başlayalım, o İsa'ya bakıyor ve İsa da vücudunu ve yüzünü Meryem'e çevirmiş, ve Meryem'de aynı bakışlarla geri, aşağı İsa'ya bakıyor. Böylece herkesin odağı İsa'nın üzerinde. uh... Ve onların birbirlerine bakışlarını izlerken şimdi üçgenin merkezindeyiz. Meryem ideal, arzulanan güzellikte ve bir halenin sadece belirsiz bir izi var, hale ileri Rönesans'ta kayboluyor çünkü don't know figürler ideal güzellikleriyle kutsallığı taşıyorlar. iArtık bir hale sembolüne ihtiyaç duymuyoruz. Ve Raffaello, doğal olarak bunu benimsiyor, artık sahnenin bile kutsal olmasına gerek yok, çünkü manzaranın kendisi, Tanrı'nın dünyası, onun yarattığı dünya zaten kutsallığın bir ifadesi onun güzelliği buradaki kutsallığın ifadesi. Meryem'in güzelliği, İsa'nın güzelliği ve Yahya'nın güzelliği.