Bağlama Odaklanalım: İslamiyet'in Kökenleri

Her nedense Bizans ve Pers İmpatorluğu, 6. yüzyılın sonu ve 7. yüzyılın başında sınırlarının içinde ve dışındaki bozkırlarda yaşıyan toplulukları kontrol etmeyi başaramamıştı. Türk, Avar ve Araplar'ın hepsi de bu dönem boyunca önemli derecede saldırılarda bulunmuşlardı. Aynı durum; 534'de Wei Hanedanlığı çöktükten ve on yıllar süren iç savaştan sonra bir şekilde Sui Hanedanlığı (589-618) tarafından fethedilse de, ancak İmparator Gazou tarafından Tang Hanedanı'nın hükmünün ilan edilmesiyle kontrol altına alınabilen Çin için de söylenebilir. Başkenti Seleukia-Ktesifon bozkırlık alanlara tehlikeli bir şekilde yakın olduğu için Pers İmparatorluğu daha büyük bir sıkıntıdaydı; ülke içindeki çöller ve dağlar bölgesel özerklik ve kısıtlı merkezi yönetimi destekliyordu.

İmparator Heraklius yönetiminde gelen yüz kızartıcı yenilgi bunu takip eden sivil savaş, yönetimin Araplar'ın saldırılarına karşılık verme kapasitesini ciddi ölçüde zayıflattı. Bizans ve Çin İmparatorluğu'nun başkentleri ise bozkırlardan uzakta ve çok iyi korunmaktaydı; bu imparatorluklar Akdeniz, Altın Nehir ve Yangtze nehri gibi büyük su ve sulak alanların etrafına yerleşmişlerdi. Bu, bozkırlardan gelen saldırılar karşısında uğradıkları birçok yenilgiye rağmen fırtınayla başa çıkabillecekleri anlamına geliyordu. Avarlar ve Türkler, Bizans ve Pers topraklarında daha da ileriye gitmeye istekli olsalar da; bu iki imparatorluğun de hem doğal hem de insan yapımı engellerle dolu zorlu kuzey ve doğu tarafından geliyorlardı. Araplar ise bu imparatorluklara güneyden ve korunaksız bölgelerinden çıkartma yaptılar ve 7. yüzyılın bu büyük oyununda nihai olarak zaferi onlar elde ettiler.