Bellini, "Meryem ve Çocuk"

Yıllar önce öğrenciyken bu resmi derste incelemiştik. İlgimi çeken şeylerden biri Meryem’in mermer üzerindeki sol eliydi. Parmak uçları resmin alanını ihlal ederek bize doğru, bizim alanımıza doğru geliyor. Meryem ve çocuk İsa bakışlarımızı çekmesine çekiyor, ama bence resme giriş noktamız bu el ile başlıyor. Bellini bizim dünyamız ve kutsal dünya arasındaki sınırlar ile oynuyor. Son zamanlarda resme daha farklı bakmaya başladım. Kızım dünyaya geldikten sonra başka bir şeye odaklanmaya başladım. Meryem’in sağ eli çocuğu kendine yakın tutuyor. Çocuğu tutuş şekli bana tanıdık geliyor. Yani sanki çocuk İsa’nın bacakları yeterince kuvvetli olmadığından onun bedenini desteklercesine tutuyor. Onu tutuyor, kolluyor. Kafasını çenesinin altına dayamış. Hatta bize doğru uzanan elinin başparmağıyla bile İsa’nım bacağına dokunuyor ve destekliyor. Meryem bir eli ile İsa’yı tutup kollarken diğeriyle bize uzanıyor. Aynı şey çocuk İsa için de geçerli. Bir elini kutsar gibi kaldırmış, diğeri ise annesinin parmaklarını tutuyor aynı bebeklerin yaptığı gibi. Çok neşeli bir çocuk olarak resmedilmemiş. Durgun bir yüz ifadesi var ve resim alanından dışarıya bakıyor. Anne olmadan önce anne ve çocuk arasındaki ilişkiye resmi olarak bakardım. Ama artık daha net anlıyorum ve Meryem ve İsa’nın düşüncelerinde bir araya geldiklerini ve ikisinin de İsa’nın kaderini hissettiklerini anlayabiliyorum. Genelde bir ebeveynin hisleri çocuğunu yansıtır. Çok derinlerden gelen bir sevgiyi ve bir annenin çocuğunu koruma isteğini hissedebiliyorum. Bu resmi sadece Meryem ve çocuk İsa olarak görmüyorum. Herhangi bir anne ve çocuk olarak da görüyorum.