Şekil ve Biçim

Şekil, çizgiler ve renklerle oluşturulur ve bu öğeleri geliştirir. Biçim ise, iki boyutlu bir formun bir özelliğidir; etrafını çevreleyen bir çizgi ya da bir renk değişimi ile elde edilir.

Şekiller, geometrik ve organik olarak sınıflandırılabilir. Sanat eserlerinin çoğu hem organik hem de geometrik şekilleri içerseler de, bu sınıflandırmayı yakından inceleyerek şekiller hakkında çok daha fazla bilgi edinebiliriz.

Piet Mondrian, geometrik şekilleri yoğun bir biçimde kullanan sanatçılardan biridir. Sarı, Mavi ve Kırmızı ile Kompozisyon (1937-42) isimli eserinde, düz dikey ve yatay çizgiler kullanarak, tuvalini ana renkleri içeren dikdörtgenlere ayırmıştır.

Burada, hiçbir şeyin doğal olmadığı izlenimine kapılıyoruz. Diğer taraftan, moko olarak bilinen Maori yüz dövmeleri, organik şekilleri kullanır. Bunlar da, Mondrian'ın şekilleri gibi genellikle soyuttur, herhangi bir çağrışım yaptırmaz. Yine de, bu dövmeleri taşıyanların yüzlerindeki şekiller, doğada gördüklerimiz gibi, kıvrımlar, burgular ve spiraller içeriyorlar. Çizgilerin ve şekillerin kenarları ve köşeleri oldukça keskin olsa da, ortaya çıkan biçimler son derece kıvrımlı ve duyularımıza hitap eden biçimler.

Biçim, gerçek olan, üç boyutlu şekildir ve genellikle üç boyutlu bir ilüzyon yaratmak için kullanılır. Şekiller gibi, biçimler de organik ya da geometrik olabilirler.

Yeni Gine, İrian Jaya'dan küçük bir korwar — atalara ait bir temsil — biçim tipleri çok güzel bir şekilde bir araya getiriyor. Kafasının küp, burnunun aşağı yönelmiş bir ok olarak şekillendirilmiş olması figürün geometrik olmasını sağlıyor olsa da, gözleri etrafındaki inorganik çizgiler bu etkiyi biraz yumuşatıyor.