Asur Rölyef Paneli

İnsanlar, bu odanın etkisiyle kendilerinden geçebilirler. Odadaki rölyefler, MÖ 9. yüzyılda Mezopotamya’da hüküm sürmüş, II. Aşurnasirpal’ın sarayından geliyor. Sadece ağırlıkları ve boyutları düşünüldüğünde bile, Bu rölyefleri kaldırmak ve oymak Yapıldıkları dönem için ileri teknoloji ve sanatkarlık göstergesiydi. Burada, Kral Aşurnasirpal’ı sıvı formda bir adak sunarken görüyorsunuz. Sarayda, 210’dan fazla ağaç şekli dikkatinizi çekebilir. Aşurnasirpal; toprağın, bereket, verimlilik ve üretkenliğini korumakla yükümlü bir hizmetkardı. Mezopotamya’da, bir kralı resmetmek, O esere kralın varlığını vermekle aynı şeydi. Kazıyı yapan, Henry Austen Layard, Eserlerdeki belirgin ve göze batan tekrar yüzünden, Rölyefleri inceleme için Avrupa ve Amerika’nın çeşitli yerlerine göndermiş. Bana göre, bu rölyefleri bu kadar başarılı yapan da, bu tekrarın ta kendi.. Rölyeflere çok yakından baktığınızda, Kıyafetlerin ya da eşyaların, Hemen hemen tüm küçük parçaların ayrı bir desenle oyulduğunu görebilirsiniz. Makro seviyede resmedilmiş hikaye ve sahneler, Mikro seviyede de yinelenmiş, farklı boyutlarda tekrarlanmış. Yinelemelerde her şey birebir aynı olmayabilir ama mesaj aynıdır: O da şudur; Kraliyet sonsuzdur! Bu sonsuzluk eserin her yerinde yankılanıyor! Adeta sarhoş edici ve doğa üstü bir etki yaratıyor. Rölyefin küçük ya da büyük yüzeylerindeki tekrarlarla sonsuzluk vurgulanıyor. İnsanlar bugün bu eserlere baktıklarında, çok durağan olduklarını düşünebilirler. Yüzler hep aynı, bunları yapanların natüralist sanattan haberleri bile yokmuş diye yorumlayabilirler. Aslında, hiç de öyle değil; çünkü bugünkü bakış açımızla rölyefte aradığımız şeyler o dönemde eseri oyan sanatçıları ilgilendirmiyordu bile… Onların çok daha farklı bir amacı vardı. Rölyefleri bugünün anlayışıyla yorumlamak, soyut çalışan sanatçılar natüralist tablo yapamaz demekle aynı şeydir. Rölyefleri oyanların amacı da zaten bu değild. Onlar tekrar ve tüm detaylarda yinelemeye odaklanarak ortaya tek bir detayın barındırabileceğinden daha büyük bir mesaj çıkarmayı amaçlıyorlardı. O günkü anlayışa göre düşünecek olursak: Şekil vererek, hayat veriyorsunuz. Ve eğer bunların her biri yaşıyorsa, O zaman mükemmel bir hiperrealiteye ortaya çıkarıyorsunuz!