Rochford’un "Eskiden Tanıdığım Kızlar" Adlı Eseri

19. Yüzyılın sonlarına doğru, fotoğraf herkesin ulaşabileceği bir ürün haline geldi. Eastman Kodak’ın, “Siz düğmeye basın, gerisini biz yaparız” sloganı, bu fikri destekliyordu. Bu dönemde, albümler, Amerikan aile hayatının doğal bir parçası olmaya başladı. Bu eseri diğerlerinden farklı kılan şey ise, genç bir adamın, bu formatı kullanarak tamamen kendine özgü ve eşsiz bir şey yaratmış olması. Parçaları birleştirerek, özel düşünceler, fotoğraflar, illüstrasyonlar, derslerde elden ele dolaşan el yazısıyla yazılmış notlar ile, genç adam, romantik ideallerini ortaya koymuş. Bu albüm, bir yandan da kadınlar üzerinde yapılmış bir araştırma niteliğini taşıyor. Genç Daniel, ilgisini çeken kızlara anket tarzında ve her birinin gerçekten kim olduğunu anlamaya yönelik sorular yönlendirmiş. Bu durum, bir nevi, gençlerin saygısızlığını ortaya koyuyor. Her sayfada, alışılmadık şekillerde kullanılan fotoğraflara rastlıyoruz. Mary Cared isimli bir bayana adanmış olan bu sayfada, birden fazla kopyasını bastığını düşündüğümüz bu fotoğraftan küçücük bir parça kesmiş ve bu zarfın arkasına yapıştırmış. Zarfı açtığınızda ise, bu sefer, ilgisini çekmeyen herkesin kafasını keserek çıkardığı, aynı fotoğrafın bir başka kopyasıyla karşılaşıyoruz. Albüm, fotoğrafların onun için ne anlama geldiğiyle, ayrıca, hızla büyüyen medya kültüründe ve fotoğrafçılıkta, İnsanların fotoğraflarla olan ilişkilerinin romantik ya da güzellik idealleriyle ilgili bize ne anlattığıyla ilgili bir çalışma. Daniel Rochford şaşırtıcı olmayan bir şekilde gazeteci oldu. Ve bu durum, aynı edebiyatta olduğu gibi, kendi var oluşunuzla ilgili daha çok bilgiye sahip olduğunuzda, genel ve ilişkilendirilebilir deneyimlere daha açık olmanız anlamına gelir. Bu albüm, gerçekten de, bir öz portre.