Lee Quinones, Grafiti Hakkında

Herkesin kendine ait bir tarzı, kendi imzası vardır. Bu odadaki herkesten kendi ismini yazmasını istesek, sonuçta hepsi farklı olurdu. Bazı insanlar yazıya biraz kaligrafi eklerler. Burada “r” süslü görünmeye başlıyor. Sanki dans eder gibi… Ya da daha aşırı bir şey de olabilir. Bu da başka bir “R” ama bu sefer daha keskin hatlara sahip. Renaldi, bunu bir üst seviyeye çıkarıyor ve artık buradaki “r” o kadar soyut ki, sanki bir hayvana ya da başka bir şeye dönüşüyor. Üzerine birkaç tane daha harf eklenince de soyut bir savaş makinesi ortaya çıkıyor. İnanılmaz bir şey, öyle değil mi? Taki (Tağki) de aynen şu şekilde yazardı: Bu 1970’lerdeydi ve oldukça basit görünüyor, öyle değil mi? Daha sonra yazmaya devam etseydi muhtemelen şöyle şekillenir ve daha stilistik olurdu. Evet, böyle daha çekici oldu sanki. Biz de tam olarak bunu yapıyoruz ama bunu yaparken yeni bir dil yarattığımızın farkında değiliz.